vergewissen
Dutch
    
    Etymology
    
Borrowed from German vergewissern or vergewissen. Equivalent to ver- + gewis.
Pronunciation
    
- IPA(key): /ˌvɛr.ɣəˈʋɪ.sə(n)/
- Audio - (file) 
- Hyphenation: ver‧ge‧wis‧sen
Verb
    
vergewissen
Inflection
    
| Inflection of vergewissen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | vergewissen | |||
| past singular | vergewiste | |||
| past participle | vergewist | |||
| infinitive | vergewissen | |||
| gerund | vergewissen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | vergewis | vergewiste | ||
| 2nd person sing. (jij) | vergewist | vergewiste | ||
| 2nd person sing. (u) | vergewist | vergewiste | ||
| 2nd person sing. (gij) | vergewist | vergewiste | ||
| 3rd person singular | vergewist | vergewiste | ||
| plural | vergewissen | vergewisten | ||
| subjunctive sing.1 | vergewisse | vergewiste | ||
| subjunctive plur.1 | vergewissen | vergewisten | ||
| imperative sing. | vergewis | |||
| imperative plur.1 | vergewist | |||
| participles | vergewissend | vergewist | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
    
- vergewissing
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.