verstedelijken

Dutch

Etymology

Back-formation from verstedelijking. Equivalent to ver- +‎ stad +‎ -e- +‎ -lijk +‎ -en.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɛrˈsteː.də.lə.kə(n)/, /vərˈsteː.də.lə.kə(n)/
  • Hyphenation: ver‧ste‧de‧lij‧ken

Verb

verstedelijken

  1. (ergative) to urbanise [from early 20th c.]
  2. (ergative, rare, dated) to become or turn into urban municipal property [from early 20th c.]

Inflection
Inflection of verstedelijken (weak)
infinitive verstedelijken
past singular verstedelijkte
past participle geverstedelijkt
infinitive verstedelijken
gerund verstedelijken n
present tense past tense
1st person singular verstedelijkverstedelijkte
2nd person sing. (jij) verstedelijktverstedelijkte
2nd person sing. (u) verstedelijktverstedelijkte
2nd person sing. (gij) verstedelijktverstedelijkte
3rd person singular verstedelijktverstedelijkte
plural verstedelijkenverstedelijkten
subjunctive sing.1 verstedelijkeverstedelijkte
subjunctive plur.1 verstedelijkenverstedelijkten
imperative sing. verstedelijk
imperative plur.1 verstedelijkt
participles verstedelijkendgeverstedelijkt
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.