vetitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of vetō.
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | vetitus | vetita | vetitum | vetitī | vetitae | vetita | |
| Genitive | vetitī | vetitae | vetitī | vetitōrum | vetitārum | vetitōrum | |
| Dative | vetitō | vetitō | vetitīs | ||||
| Accusative | vetitum | vetitam | vetitum | vetitōs | vetitās | vetita | |
| Ablative | vetitō | vetitā | vetitō | vetitīs | |||
| Vocative | vetite | vetita | vetitum | vetitī | vetitae | vetita | |
References
- “vetitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- vetitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.