virgultus
Latin
Etymology
From virgultum.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /u̯irˈɡul.tus/, [u̯ɪrˈɡʊɫ̪t̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /virˈɡul.tus/, [virˈɡul̪t̪us]
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | virgultus | virgulta | virgultum | virgultī | virgultae | virgulta | |
| Genitive | virgultī | virgultae | virgultī | virgultōrum | virgultārum | virgultōrum | |
| Dative | virgultō | virgultō | virgultīs | ||||
| Accusative | virgultum | virgultam | virgultum | virgultōs | virgultās | virgulta | |
| Ablative | virgultō | virgultā | virgultō | virgultīs | |||
| Vocative | virgulte | virgulta | virgultum | virgultī | virgultae | virgulta | |
References
- “virgultus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- virgultus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.