vitiaturus
Latin
Etymology
Future active participle of vitiō.
Participle
vitiātūrus m (feminine vitiātūra, neuter vitiātūrum); first/second declension
- about to damage
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | vitiātūrus | vitiātūra | vitiātūrum | vitiātūrī | vitiātūrae | vitiātūra | |
| Genitive | vitiātūrī | vitiātūrae | vitiātūrī | vitiātūrōrum | vitiātūrārum | vitiātūrōrum | |
| Dative | vitiātūrō | vitiātūrae | vitiātūrō | vitiātūrīs | vitiātūrīs | vitiātūrīs | |
| Accusative | vitiātūrum | vitiātūram | vitiātūrum | vitiātūrōs | vitiātūrās | vitiātūra | |
| Ablative | vitiātūrō | vitiātūrā | vitiātūrō | vitiātūrīs | vitiātūrīs | vitiātūrīs | |
| Vocative | vitiātūre | vitiātūra | vitiātūrum | vitiātūrī | vitiātūrae | vitiātūra | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.