vittatus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /u̯itˈtaː.tus/, [u̯ɪt̪ˈt̪äːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /vitˈta.tus/, [vit̪ˈt̪äːt̪us]
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | vittātus | vittāta | vittātum | vittātī | vittātae | vittāta | |
| Genitive | vittātī | vittātae | vittātī | vittātōrum | vittātārum | vittātōrum | |
| Dative | vittātō | vittātō | vittātīs | ||||
| Accusative | vittātum | vittātam | vittātum | vittātōs | vittātās | vittāta | |
| Ablative | vittātō | vittātā | vittātō | vittātīs | |||
| Vocative | vittāte | vittāta | vittātum | vittātī | vittātae | vittāta | |
Related terms
References
- “vittatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “vittatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- vittatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.