vituperatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of vituperō.
Participle
vituperātus m (feminine vituperāta, neuter vituperātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | vituperātus | vituperāta | vituperātum | vituperātī | vituperātae | vituperāta | |
| Genitive | vituperātī | vituperātae | vituperātī | vituperātōrum | vituperātārum | vituperātōrum | |
| Dative | vituperātō | vituperātae | vituperātō | vituperātīs | vituperātīs | vituperātīs | |
| Accusative | vituperātum | vituperātam | vituperātum | vituperātōs | vituperātās | vituperāta | |
| Ablative | vituperātō | vituperātā | vituperātō | vituperātīs | vituperātīs | vituperātīs | |
| Vocative | vituperāte | vituperāta | vituperātum | vituperātī | vituperātae | vituperāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.