volmaken

Dutch

Etymology 1

From vol +‎ maken.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvɔlˌmaːkə(n)/

Verb

volmaken

  1. to fill, to make full
Inflection
Inflection of volmaken (weak, separable)
infinitive volmaken
past singular maakte vol
past participle volgemaakt
infinitive volmaken
gerund volmaken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular maak volmaakte volvolmaakvolmaakte
2nd person sing. (jij) maakt volmaakte volvolmaaktvolmaakte
2nd person sing. (u) maakt volmaakte volvolmaaktvolmaakte
2nd person sing. (gij) maakt volmaakte volvolmaaktvolmaakte
3rd person singular maakt volmaakte volvolmaaktvolmaakte
plural maken volmaakten volvolmakenvolmaakten
subjunctive sing.1 make volmaakte volvolmakevolmaakte
subjunctive plur.1 maken volmaakten volvolmakenvolmaakten
imperative sing. maak vol
imperative plur.1 maakt vol
participles volmakendvolgemaakt
1) Archaic.

Etymology 2

From vol- +‎ maken.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɔlˈmaːkə(n)/

Verb

volmaken

  1. to complete
  2. to perfect
Inflection
Inflection of volmaken (weak, prefixed)
infinitive volmaken
past singular volmaakte
past participle volmaakt
infinitive volmaken
gerund volmaken n
present tense past tense
1st person singular volmaakvolmaakte
2nd person sing. (jij) volmaaktvolmaakte
2nd person sing. (u) volmaaktvolmaakte
2nd person sing. (gij) volmaaktvolmaakte
3rd person singular volmaaktvolmaakte
plural volmakenvolmaakten
subjunctive sing.1 volmakevolmaakte
subjunctive plur.1 volmakenvolmaakten
imperative sing. volmaak
imperative plur.1 volmaakt
participles volmakendvolmaakt
1) Archaic.
Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.