wędrowniczy

Polish

Etymology

From wędrownik +‎ -y.

Pronunciation

IPA^(key): /vɛn.drɔvˈɲi.t͡ʂɨ/
Audio (file)
Rhymes: -it͡ʂɨ
Syllabification: węd‧row‧ni‧czy

Adjective

wędrowniczy (not comparable)

(relational) pertaining to wanderer or wander, wandering

Declension

Declension of wędrowniczy

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	wędrowniczy		wędrownicze	wędrownicza	wędrowniczy	wędrownicze
genitive	wędrowniczego			wędrowniczej	wędrowniczych
dative	wędrowniczemu			wędrowniczej	wędrowniczym
accusative	wędrowniczego	wędrowniczy	wędrownicze	wędrowniczą	wędrowniczych	wędrownicze
instrumental	wędrowniczym			wędrowniczą	wędrowniczymi
locative	wędrowniczym			wędrowniczej	wędrowniczych

Related terms

adjectives

wędrowczy
wędrowny

nouns

verb

wędrować

Further reading

wędrowniczy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
wędrowniczy in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.