wadzić

Polish

wadzić impf (perfective zawadzić)

(literary, intransitive) to incommode, encumber, be in the way
Synonym: przeszkadzać, zawadzać
(obsolete, reflexive) to cause to quarrel
Synonym: kłócić

Conjugation of wadzić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wadzić
present tense	1^st	wadzę			wadzimy
	2^nd	wadzisz			wadzicie
	3^rd	wadzi			wadzą
	impersonal	wadzi się
past tense	1^st	wadziłem	wadziłam		wadziliśmy	wadziłyśmy
	2^nd	wadziłeś	wadziłaś		wadziliście	wadziłyście
	3^rd	wadził	wadziła	wadziło	wadzili	wadziły
	impersonal	wadzono
future tense	1^st	będę wadził, będę wadzić	będę wadziła, będę wadzić		będziemy wadzili, będziemy wadzić	będziemy wadziły, będziemy wadzić
	2^nd	będziesz wadził, będziesz wadzić	będziesz wadziła, będziesz wadzić		będziecie wadzili, będziecie wadzić	będziecie wadziły, będziecie wadzić
	3^rd	będzie wadził, będzie wadzić	będzie wadziła, będzie wadzić	będzie wadziło, będzie wadzić	będą wadzili, będą wadzić	będą wadziły, będą wadzić
	impersonal	będzie wadzić się
conditional	1^st	wadziłbym	wadziłabym		wadzilibyśmy	wadziłybyśmy
	2^nd	wadziłbyś	wadziłabyś		wadzilibyście	wadziłybyście
	3^rd	wadziłby	wadziłaby	wadziłoby	wadziliby	wadziłyby
	impersonal	wadzono by
imperative	1^st	niech wadzę			wadźmy
	2^nd	wadź			wadźcie
	3^rd	niech wadzi			niech wadzą
active adjectival participle		wadzący	wadząca	wadzące	wadzący	wadzące
passive adjectival participle		wadzony	wadzona	wadzone	wadzeni	wadzone
contemporary adverbial participle		wadząc
verbal noun		wadzenie

verbs

nouns