wancol
Old English
Etymology
From Proto-West Germanic *wankul.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈwɑn.kol/, [ˈwɑŋ.kol]
Adjective
wancol
- unstable, unsteady, uncertain, fickle, fluctuating, tottering, vacillating, weak
- Hió hit gecýþ self mid hire hwurfulnesse ðæt hió biþ swíþe wancol. ― She makes herself known with her vacillations that she is very fickle.
Declension
Declension of wancol — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | wancol | wancolu, wanclu, wancolo, wanclo | wancol |
| Accusative | wancolne | wancole, wancle | wancol |
| Genitive | wancoles, wancles | wancolre | wancoles, wancles |
| Dative | wancolum, wanclum | wancolre | wancolum, wanclum |
| Instrumental | wancole, wancle | wancolre | wancole, wancle |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | wancole, wancle | wancola, wancla, wancole, wancle | wancolu, wanclu, wancolo, wanclo |
| Accusative | wancole, wancle | wancola, wancla, wancole, wancle | wancolu, wanclu, wancolo, wanclo |
| Genitive | wancolra | wancolra | wancolra |
| Dative | wancolum, wanclum | wancolum, wanclum | wancolum, wanclum |
| Instrumental | wancolum, wanclum | wancolum, wanclum | wancolum, wanclum |
Declension of wancol — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | wancola, wancla | wancole, wancle | wancole, wancle |
| Accusative | wancolan, wanclan | wancolan, wanclan | wancole, wancle |
| Genitive | wancolan, wanclan | wancolan, wanclan | wancolan, wanclan |
| Dative | wancolan, wanclan | wancolan, wanclan | wancolan, wanclan |
| Instrumental | wancolan, wanclan | wancolan, wanclan | wancolan, wanclan |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | wancolan, wanclan | wancolan, wanclan | wancolan, wanclan |
| Accusative | wancolan, wanclan | wancolan, wanclan | wancolan, wanclan |
| Genitive | wancolra, wancolena, wanclena | wancolra, wancolena, wanclena | wancolra, wancolena, wanclena |
| Dative | wancolum, wanclum | wancolum, wanclum | wancolum, wanclum |
| Instrumental | wancolum, wanclum | wancolum, wanclum | wancolum, wanclum |
References
- John R. Clark Hall (1916), “wancol”, in A Concise Anglo-Saxon Dictionary, 2nd edition, New York: Macmillan
- Joseph Bosworth and T. Northcote Toller (1898), “wancol”, in An Anglo-Saxon Dictionary, 2nd edition, Oxford: Oxford University Press.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.