wciągnąć

Polish

Etymology

From wciągać +‎ -nąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈft͡ɕɔŋɡ.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔŋɡnɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: wciąg‧nąć

Verb

wciągnąć pf (imperfective wciągać)

  1. (transitive) to pull in, to pull inside
  2. (transitive) to hoist, to raise
  3. (transitive) to draw, to inhale, to breathe in

Conjugation
Conjugation of wciągnąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wciągnąć
future tense 1st wciągnę wciągniemy
2nd wciągniesz wciągniecie
3rd wciągnie wciągną
impersonal wciągnie się
past tense 1st wciągnąłem wciągnęłam wciągnęliśmy wciągnęłyśmy
2nd wciągnąłeś wciągnęłaś wciągnęliście wciągnęłyście
3rd wciągnął wciągnęła wciągnęło wciągnęli wciągnęły
impersonal wciągnięto
conditional 1st wciągnąłbym wciągnęłabym wciągnęlibyśmy wciągnęłybyśmy
2nd wciągnąłbyś wciągnęłabyś wciągnęlibyście wciągnęłybyście
3rd wciągnąłby wciągnęłaby wciągnęłoby wciągnęliby wciągnęłyby
impersonal wciągnięto by
imperative 1st niech wciągnę wciągnijmy
2nd wciągnij wciągnijcie
3rd niech wciągnie niech wciągną
passive adjectival participle wciągnięty wciągnięta wciągnięte wciągnięci wciągnięte
anterior adverbial participle wciągnąwszy
verbal noun wciągnięcie

Further reading
  • wciągnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wciągnąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.