wczepić

Polish

Etymology

From w- +‎ czepić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈft͡ʂɛ.pit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛpit͡ɕ
  • Syllabification: wcze‧pić

Verb

wczepić pf (imperfective wczepiać)

  1. (transitive) to hook in, to cling (using claws, spikes, etc.)
  2. (reflexive) to cling, to hold on

Conjugation
Conjugation of wczepić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wczepić
future tense 1st wczepię wczepimy
2nd wczepisz wczepicie
3rd wczepi wczepią
impersonal wczepi się
past tense 1st wczepiłem wczepiłam wczepiliśmy wczepiłyśmy
2nd wczepiłeś wczepiłaś wczepiliście wczepiłyście
3rd wczepił wczepiła wczepiło wczepili wczepiły
impersonal wczepiono
conditional 1st wczepiłbym wczepiłabym wczepilibyśmy wczepiłybyśmy
2nd wczepiłbyś wczepiłabyś wczepilibyście wczepiłybyście
3rd wczepiłby wczepiłaby wczepiłoby wczepiliby wczepiłyby
impersonal wczepiono by
imperative 1st niech wczepię wczepmy
2nd wczep wczepcie
3rd niech wczepi niech wczepią
passive adjectival participle wczepiony wczepiona wczepione wczepieni wczepione
anterior adverbial participle wczepiwszy
verbal noun wczepienie

Further reading
  • wczepić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wczepić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.