wieke
Middle English
Saterland Frisian
Etymology
From Old Frisian wīka, from Proto-West Germanic *wīkwan. Cognates include West Frisian wike and German weichen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvikə/
- Hyphenation: wie‧ke
- Rhymes: -ikə
Conjugation
Conjugation of wieke (irregular)
| Grúundfoarme | wieke | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Infinitive | tou wieken | ||||||
| Present tense | Past tense | ||||||
| iek | wieke | wie | wieke | iek | week | wie | weken |
| du | wikst | jie | wieke | du | weekst | jie | weken |
| hie/ju/dät | wikt | jo | wieke | hie/ju/dät | week | jo | weken |
| Present participle | Imperative | Auxiliary | Past participle | ||||
| wiekend | Singular | wiek | weze | wíeken | |||
| Plural | wieket | ||||||
References
- Marron C. Fort (2015), “wieke”, in Saterfriesisches Wörterbuch mit einer phonologischen und grammatischen Übersicht, Buske, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.