wilnian
Old English
Alternative forms
- ƿilnian
Etymology
Cognate with Old Norse vilna.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈwilniɑn/
Conjugation
Conjugation of wilnian (weak class 2)
| infinitive | wilnian | tō wilnienne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | wilnie wilniġe |
wilnode |
| 2nd-person singular | wilnast | wilnodest |
| 3rd-person singular | wilnaþ | wilnode |
| plural | wilniaþ wilniġaþ |
wilnodon |
| subjunctive | present | past |
| singular | wilnie wilniġe |
wilnode |
| plural | wilnien wilniġen |
wilnoden |
| imperative | ||
| singular | wilna | |
| plural | wilniaþ wilniġaþ | |
| participle | present | past |
| wilniende wilniġende |
(ġe)wilnod | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.