wleźć

Polish

Etymology

From w- +‎ leźć.

Pronunciation
  • IPA(key): /vlɛɕt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɕt͡ɕ
  • Syllabification: wleźć

Verb

wleźć pf (imperfective włazić)

  1. (colloquial, intransitive) to walk into something, to enter
  2. (colloquial, intransitive) to bump into something or something
  3. (colloquial, intransitive) to end up somewhere
  4. (colloquial, intransitive) to stick one's nose into (e.g. someone's life)
  5. (colloquial, technology, intransitive) to start using a website or program

Conjugation
Conjugation of wleźć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wleźć
future tense 1st wlezę wleziemy
2nd wleziesz wleziecie
3rd wlezie wlezą
impersonal wlezie się
past tense 1st wlazłem wlazłam wleźliśmy wlazłyśmy
2nd wlazłeś wlazłaś wleźliście wlazłyście
3rd wlazł wlazła wlazło wleźli wlazły
impersonal wleziono
conditional 1st wlazłbym wlazłabym wleźlibyśmy wlazłybyśmy
2nd wlazłbyś wlazłabyś wleźlibyście wlazłybyście
3rd wlazłby wlazłaby wlazłoby wleźliby wlazłyby
impersonal wleziono by
imperative 1st niech wlezę wleźmy
2nd wleź wleźcie
3rd niech wlezie niech wlezą
anterior adverbial participle wlazłszy
verbal noun wlezienie

Further reading
  • wleźć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wleźć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.