wmówić

Polish

Etymology

From w- +‎ mówić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvmu.vit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uvit͡ɕ
  • Syllabification: wmó‧wić

Verb

wmówić pf (imperfective wmawiać)

  1. (transitive) to make someone believe something, to talk into, to convince [+dative = someone]

Conjugation
Conjugation of wmówić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wmówić
future tense 1st wmówię wmówimy
2nd wmówisz wmówicie
3rd wmówi wmówią
impersonal wmówi się
past tense 1st wmówiłem wmówiłam wmówiliśmy wmówiłyśmy
2nd wmówiłeś wmówiłaś wmówiliście wmówiłyście
3rd wmówił wmówiła wmówiło wmówili wmówiły
impersonal wmówiono
conditional 1st wmówiłbym wmówiłabym wmówilibyśmy wmówiłybyśmy
2nd wmówiłbyś wmówiłabyś wmówilibyście wmówiłybyście
3rd wmówiłby wmówiłaby wmówiłoby wmówiliby wmówiłyby
impersonal wmówiono by
imperative 1st niech wmówię wmówmy
2nd wmów wmówcie
3rd niech wmówi niech wmówią
passive adjectival participle wmówiony wmówiona wmówione wmówieni wmówione
anterior adverbial participle wmówiwszy
verbal noun wmówienie

Further reading
  • wmówić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wmówić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.