wogian
Old English
Alternative forms
- ƿōgian
Etymology
Of uncertain origin.
Verb
wōgian
- To woo, court, marry.
Conjugation
Conjugation of wōgian (weak class 2)
| infinitive | wōgian | tō wōgienne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | wōgie wōgiġe |
wōgode |
| 2nd-person singular | wōgast | wōgodest |
| 3rd-person singular | wōgaþ | wōgode |
| plural | wōgiaþ wōgiġaþ |
wōgodon |
| subjunctive | present | past |
| singular | wōgie wōgiġe |
wōgode |
| plural | wōgien wōgiġen |
wōgoden |
| imperative | ||
| singular | wōga | |
| plural | wōgiaþ wōgiġaþ | |
| participle | present | past |
| wōgiende wōgiġende |
(ġe)wōgod | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.