wonieć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish woniać, from Proto-Slavic *voňati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvɔ.ɲɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲɛt͡ɕ
  • Syllabification: wo‧nieć

Verb

wonieć impf

  1. (intransitive, literary) to smell
    Synonyms: pachnąć, pachnieć

Conjugation
Conjugation of wonieć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wonieć
present tense 1st wonieję woniejemy
2nd woniejesz woniejecie
3rd wonieje wonieją
impersonal wonieje się
past tense 1st woniałem woniałam wonieliśmy woniałyśmy
2nd woniałeś woniałaś wonieliście woniałyście
3rd woniał woniała woniało wonieli woniały
impersonal woniano
future tense 1st będę woniał,
będę wonieć
 będę woniała,
będę wonieć
 będziemy wonieli,
będziemy wonieć
 będziemy woniały,
będziemy wonieć
2nd będziesz woniał,
będziesz wonieć
 będziesz woniała,
będziesz wonieć
 będziecie wonieli,
będziecie wonieć
 będziecie woniały,
będziecie wonieć
3rd będzie woniał,
będzie wonieć
 będzie woniała,
będzie wonieć
 będzie woniało,
będzie wonieć
 będą wonieli,
będą wonieć
 będą woniały,
będą wonieć
impersonal będzie wonieć się
conditional 1st woniałbym woniałabym wonielibyśmy woniałybyśmy
2nd woniałbyś woniałabyś wonielibyście woniałybyście
3rd woniałby woniałaby woniałoby wonieliby woniałyby
impersonal woniano by
imperative 1st niech wonieję woniejmy
2nd woniej woniejcie
3rd niech wonieje niech wonieją
active adjectival participle woniejący woniejąca woniejące woniejący woniejące
contemporary adverbial participle woniejąc
verbal noun wonienie
adjective
nouns

Further reading
  • wonieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wonieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.