wprawiać

Polish

From wprawić +‎ -ać.

wprawiać impf (perfective wprawić)

(transitive) to fix in, to set in, to put in
(transitive) to put, to induce (bring to a certain mental state) [+ w (accusative)]
wprawiać w zakłopotanie ― to embarrass

wprawiać w zły nastrój ― to put in a bad mood
(transitive) to train, to teach
(reflexive) to train, to practise
(reflexive) to put oneself (bring oneself to a certain mental state) [+ w (accusative)]

Conjugation of wprawiać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wprawiać
present tense	1^st	wprawiam			wprawiamy
	2^nd	wprawiasz			wprawiacie
	3^rd	wprawia			wprawiają
	impersonal	wprawia się
past tense	1^st	wprawiałem	wprawiałam		wprawialiśmy	wprawiałyśmy
	2^nd	wprawiałeś	wprawiałaś		wprawialiście	wprawiałyście
	3^rd	wprawiał	wprawiała	wprawiało	wprawiali	wprawiały
	impersonal	wprawiano
future tense	1^st	będę wprawiał, będę wprawiać	będę wprawiała, będę wprawiać		będziemy wprawiali, będziemy wprawiać	będziemy wprawiały, będziemy wprawiać
	2^nd	będziesz wprawiał, będziesz wprawiać	będziesz wprawiała, będziesz wprawiać		będziecie wprawiali, będziecie wprawiać	będziecie wprawiały, będziecie wprawiać
	3^rd	będzie wprawiał, będzie wprawiać	będzie wprawiała, będzie wprawiać	będzie wprawiało, będzie wprawiać	będą wprawiali, będą wprawiać	będą wprawiały, będą wprawiać
	impersonal	będzie wprawiać się
conditional	1^st	wprawiałbym	wprawiałabym		wprawialibyśmy	wprawiałybyśmy
	2^nd	wprawiałbyś	wprawiałabyś		wprawialibyście	wprawiałybyście
	3^rd	wprawiałby	wprawiałaby	wprawiałoby	wprawialiby	wprawiałyby
	impersonal	wprawiano by
imperative	1^st	niech wprawiam			wprawiajmy
	2^nd	wprawiaj			wprawiajcie
	3^rd	niech wprawia			niech wprawiają
active adjectival participle		wprawiający	wprawiająca	wprawiające	wprawiający	wprawiające
passive adjectival participle		wprawiany	wprawiana	wprawiane	wprawiani	wprawiane
contemporary adverbial participle		wprawiając
verbal noun		wprawianie

noun