wpuścić

Polish

Etymology

From w- +‎ puścić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈfpuɕ.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uɕt͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: wpuś‧cić

Verb

wpuścić pf (imperfective wpuszczać)

  1. (transitive) to let in (let someone or something come in)

Conjugation
Conjugation of wpuścić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wpuścić
future tense 1st wpuszczę wpuścimy
2nd wpuścisz wpuścicie
3rd wpuści wpuszczą
impersonal wpuści się
past tense 1st wpuściłem wpuściłam wpuściliśmy wpuściłyśmy
2nd wpuściłeś wpuściłaś wpuściliście wpuściłyście
3rd wpuścił wpuściła wpuściło wpuścili wpuściły
impersonal wpuszczono
conditional 1st wpuściłbym wpuściłabym wpuścilibyśmy wpuściłybyśmy
2nd wpuściłbyś wpuściłabyś wpuścilibyście wpuściłybyście
3rd wpuściłby wpuściłaby wpuściłoby wpuściliby wpuściłyby
impersonal wpuszczono by
imperative 1st niech wpuszczę wpuśćmy
2nd wpuść wpuśćcie
3rd niech wpuści niech wpuszczą
passive adjectival participle wpuszczony wpuszczona wpuszczone wpuszczeni wpuszczone
anterior adverbial participle wpuściwszy
verbal noun wpuszczenie

Further reading
  • wpuścić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wpuścić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.