wringan
Old English
    
    Etymology
    
From Proto-Germanic *wringaną, cognate with Old High German ringan, Middle Dutch wringen (Dutch wringen).
Pronunciation
    
- IPA(key): /ˈwrin.ɡɑn/, [ˈwriŋ.ɡɑn]
Conjugation
    
Conjugation of wringan (strong class 3)
| infinitive | wringan | wringenne | 
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense | 
| first person singular | wringe | wrang | 
| second person singular | wringst | wrunge | 
| third person singular | wringþ | wrang | 
| plural | wringaþ | wrungon | 
| subjunctive | present tense | past tense | 
| singular | wringe | wrunge | 
| plural | wringen | wrungen | 
| imperative | ||
| singular | wring | |
| plural | wringaþ | |
| participle | present | past | 
| wringende | (ġe)wrungen | |
Descendants
    
- English: wring
Old Saxon
    
    Etymology
    
From Proto-Germanic *wringaną.
Conjugation
    
Conjugation of wringan (strong class 3)
| infinitive | wringan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past | 
| 1st person singular | wringu | wrang | 
| 2nd person singular | wringis | wrungi | 
| 3rd person singular | wringid | wrang | 
| plural | wringad | wrungun | 
| subjunctive | present | past | 
| 1st person singular | wringe | wrungi | 
| 2nd person singular | wringes | wrungis | 
| 3rd person singular | wringe | wrungi | 
| plural | wringen | wrungin | 
| imperative | present | |
| singular | wring | |
| plural | wringad | |
| participle | present | past | 
| wringandi | giwrungan, wrungan | |
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.