wszamać

Polish

Etymology

From w- +‎ szamać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈfʂa.mat͡ɕ/
  • Rhymes: -amat͡ɕ
  • Syllabification: wsza‧mać

Verb

wszamać pf (imperfective szamać)

  1. (transitive, colloquial) to eat wholly, to nosh, to gobble up
    Synonyms: see Thesaurus:jeść

Conjugation
Conjugation of wszamać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wszamać
future tense 1st wszamam wszamamy
2nd wszamasz wszamacie
3rd wszama wszamają
impersonal wszama się
past tense 1st wszamałem wszamałam wszamaliśmy wszamałyśmy
2nd wszamałeś wszamałaś wszamaliście wszamałyście
3rd wszamał wszamała wszamało wszamali wszamały
impersonal wszamano
conditional 1st wszamałbym wszamałabym wszamalibyśmy wszamałybyśmy
2nd wszamałbyś wszamałabyś wszamalibyście wszamałybyście
3rd wszamałby wszamałaby wszamałoby wszamaliby wszamałyby
impersonal wszamano by
imperative 1st niech wszamam wszamajmy
2nd wszamaj wszamajcie
3rd niech wszama niech wszamają
passive adjectival participle wszamany wszamana wszamane wszamani wszamane
anterior adverbial participle wszamawszy
verbal noun wszamanie

Further reading
  • wszamać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wszamać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.