wtranżolić

Polish

From w- +‎ French étranger +‎ -ić.

wtranżolić pf (imperfective wtranżalać)

(colloquial, transitive) to devour, to engorge, to gobble up, to guzzle, to murder
Synonyms: see Thesaurus:jeść
(colloquial, reflexive) to intrude into (to enter without welcome; to encroach)

Conjugation of wtranżolić pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wtranżolić
future tense	1^st	wtranżolę			wtranżolimy
	2^nd	wtranżolisz			wtranżolicie
	3^rd	wtranżoli			wtranżolą
	impersonal	wtranżoli się
past tense	1^st	wtranżoliłem	wtranżoliłam		wtranżoliliśmy	wtranżoliłyśmy
	2^nd	wtranżoliłeś	wtranżoliłaś		wtranżoliliście	wtranżoliłyście
	3^rd	wtranżolił	wtranżoliła	wtranżoliło	wtranżolili	wtranżoliły
	impersonal	wtranżolono
conditional	1^st	wtranżoliłbym	wtranżoliłabym		wtranżolilibyśmy	wtranżoliłybyśmy
	2^nd	wtranżoliłbyś	wtranżoliłabyś		wtranżolilibyście	wtranżoliłybyście
	3^rd	wtranżoliłby	wtranżoliłaby	wtranżoliłoby	wtranżoliliby	wtranżoliłyby
	impersonal	wtranżolono by
imperative	1^st	niech wtranżolę			wtranżolmy
	2^nd	wtranżol			wtranżolcie
	3^rd	niech wtranżoli			niech wtranżolą
passive adjectival participle		wtranżolony	wtranżolona	wtranżolone	wtranżoleni	wtranżolone
anterior adverbial participle		wtranżoliwszy
verbal noun		wtranżolenie