wybaczyć

Polish

Etymology

From wy- +‎ baczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈba.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -at͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: wy‧ba‧czyć

Verb

wybaczyć pf (imperfective wybaczać)

  1. (transitive) to forgive

Conjugation
Conjugation of wybaczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wybaczyć
future tense 1st wybaczę wybaczymy
2nd wybaczysz wybaczycie
3rd wybaczy wybaczą
impersonal wybaczy się
past tense 1st wybaczyłem wybaczyłam wybaczyliśmy wybaczyłyśmy
2nd wybaczyłeś wybaczyłaś wybaczyliście wybaczyłyście
3rd wybaczył wybaczyła wybaczyło wybaczyli wybaczyły
impersonal wybaczono
conditional 1st wybaczyłbym wybaczyłabym wybaczylibyśmy wybaczyłybyśmy
2nd wybaczyłbyś wybaczyłabyś wybaczylibyście wybaczyłybyście
3rd wybaczyłby wybaczyłaby wybaczyłoby wybaczyliby wybaczyłyby
impersonal wybaczono by
imperative 1st niech wybaczę wybaczmy
2nd wybacz wybaczcie
3rd niech wybaczy niech wybaczą
anterior adverbial participle wybaczywszy
verbal noun wybaczenie

Further reading
  • wybaczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wybaczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.