wybrzmieć

Polish

Etymology

From wy- +‎ brzmieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvɨ.bʐmjɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨbʐmjɛt͡ɕ
  • Syllabification: wy‧brzmieć

Verb

wybrzmieć pf (imperfective wybrzmiewać)

  1. (intransitive) to stop making noise
  2. (intransitive) to be heard
  3. (transitive) to sound out, to say something in a detailed way

Conjugation
Conjugation of wybrzmieć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wybrzmieć
future tense 1st wybrzmię wybrzmimy
2nd wybrzmisz wybrzmicie
3rd wybrzmi wybrzmią
impersonal wybrzmi się
past tense 1st wybrzmiałem wybrzmiałam wybrzmieliśmy wybrzmiałyśmy
2nd wybrzmiałeś wybrzmiałaś wybrzmieliście wybrzmiałyście
3rd wybrzmiał wybrzmiała wybrzmiało wybrzmieli wybrzmiały
impersonal wybrzmiano
conditional 1st wybrzmiałbym wybrzmiałabym wybrzmielibyśmy wybrzmiałybyśmy
2nd wybrzmiałbyś wybrzmiałabyś wybrzmielibyście wybrzmiałybyście
3rd wybrzmiałby wybrzmiałaby wybrzmiałoby wybrzmieliby wybrzmiałyby
impersonal wybrzmiano by
imperative 1st niech wybrzmię wybrzmijmy
2nd wybrzmij wybrzmijcie
3rd niech wybrzmi niech wybrzmią
anterior adverbial participle wybrzmiawszy
verbal noun wybrzmienie

Further reading
  • wybrzmieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wybrzmieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.