wycyganić

Polish

Etymology

From wy- +‎ Cygan +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨ.t͡sɨˈɡa.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -aɲit͡ɕ
  • Syllabification: wy‧cy‧ga‧nić

Verb

wycyganić pf (imperfective wycyganiać)

  1. (transitive, colloquial) to cadge (to obtain something by intrusive requests, trickery, or deception)
    Synonyms: wykusić, wyłudzić

Conjugation
Conjugation of wycyganić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wycyganić
future tense 1st wycyganię wycyganimy
2nd wycyganisz wycyganicie
3rd wycygani wycyganią
impersonal wycygani się
past tense 1st wycyganiłem wycyganiłam wycyganiliśmy wycyganiłyśmy
2nd wycyganiłeś wycyganiłaś wycyganiliście wycyganiłyście
3rd wycyganił wycyganiła wycyganiło wycyganili wycyganiły
impersonal wycyganiono
conditional 1st wycyganiłbym wycyganiłabym wycyganilibyśmy wycyganiłybyśmy
2nd wycyganiłbyś wycyganiłabyś wycyganilibyście wycyganiłybyście
3rd wycyganiłby wycyganiłaby wycyganiłoby wycyganiliby wycyganiłyby
impersonal wycyganiono by
imperative 1st niech wycyganię wycygańmy
2nd wycygań wycygańcie
3rd niech wycygani niech wycyganią
passive adjectival participle wycyganiony wycyganiona wycyganione wycyganieni wycyganione
anterior adverbial participle wycyganiwszy
verbal noun wycyganienie

Further reading
  • wycyganić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wycyganić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.