wydalić

Polish

Etymology

From wy- +‎ dal +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈda.lit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -alit͡ɕ
  • Syllabification: wy‧da‧lić

Verb

wydalić pf (imperfective wydalać)

  1. (transitive, intransitive) to excrete, egest
    Synonym: wydzielać
  2. (transitive) to expel, discharge
  3. (transitive) to banish

Conjugation
Conjugation of wydalić impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wydalić
present tense 1st wydalę wydalimy
2nd wydalisz wydalicie
3rd wydali wydalą
impersonal wydali się
past tense 1st wydaliłem wydaliłam wydaliliśmy wydaliłyśmy
2nd wydaliłeś wydaliłaś wydaliliście wydaliłyście
3rd wydalił wydaliła wydaliło wydalili wydaliły
impersonal wydalono
future tense 1st będę wydalił,
będę wydalić
 będę wydaliła,
będę wydalić
 będziemy wydalili,
będziemy wydalić
 będziemy wydaliły,
będziemy wydalić
2nd będziesz wydalił,
będziesz wydalić
 będziesz wydaliła,
będziesz wydalić
 będziecie wydalili,
będziecie wydalić
 będziecie wydaliły,
będziecie wydalić
3rd będzie wydalił,
będzie wydalić
 będzie wydaliła,
będzie wydalić
 będzie wydaliło,
będzie wydalić
 będą wydalili,
będą wydalić
 będą wydaliły,
będą wydalić
impersonal będzie wydalić się
conditional 1st wydaliłbym wydaliłabym wydalilibyśmy wydaliłybyśmy
2nd wydaliłbyś wydaliłabyś wydalilibyście wydaliłybyście
3rd wydaliłby wydaliłaby wydaliłoby wydaliliby wydaliłyby
impersonal wydalono by
imperative 1st niech wydalę dogódźmy
2nd dogódź dogódźcie
3rd niech wydali niech wydalą
active adjectival participle wydalący wydaląca wydalące wydalący wydalące
contemporary adverbial participle wydaląc
verbal noun wydalenie
adjective
  • wydalniczy
nouns

Further reading
  • wydalić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wydalić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.