wygnać

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish wygnać, from Proto-Slavic *vygъnati. By surface analysis, wy- +‎ gnać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvɨ.ɡnat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨɡnat͡ɕ
  • Syllabification: wy‧gnać

Verb

wygnać pf (imperfective wyganiać)

  1. (transitive) to chase away
  2. (transitive) to expel, to drive out
  3. (transitive) to exile

Conjugation
Conjugation of wygnać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wygnać
future tense 1st wygnam wygnamy
2nd wygnasz wygnacie
3rd wygna wygnają
impersonal wygna się
past tense 1st wygnałem wygnałam wygnaliśmy wygnałyśmy
2nd wygnałeś wygnałaś wygnaliście wygnałyście
3rd wygnał wygnała wygnało wygnali wygnały
impersonal wygnano
conditional 1st wygnałbym wygnałabym wygnalibyśmy wygnałybyśmy
2nd wygnałbyś wygnałabyś wygnalibyście wygnałybyście
3rd wygnałby wygnałaby wygnałoby wygnaliby wygnałyby
impersonal wygnano by
imperative 1st niech wygnam wygnajmy
2nd wygnaj wygnajcie
3rd niech wygna niech wygnają
passive adjectival participle wygnany wygnana wygnane wygnani wygnane
anterior adverbial participle wygnawszy
verbal noun wygnanie

Further reading
  • wygnać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wygnać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.