wygonić

Polish

Etymology

From wy- +‎ gonić.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈɡɔ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
  • Syllabification: wy‧go‧nić

Verb

wygonić pf (imperfective wyganiać)

  1. (transitive) to chase away
    Synonym: przepędzić
  2. (transitive) to expel, to banish
    Synonym: wypędzić

Conjugation
Conjugation of wygonić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wygonić
future tense 1st wygonię wygonimy
2nd wygonisz wygonicie
3rd wygoni wygonią
impersonal wygoni się
past tense 1st wygoniłem wygoniłam wygoniliśmy wygoniłyśmy
2nd wygoniłeś wygoniłaś wygoniliście wygoniłyście
3rd wygonił wygoniła wygoniło wygonili wygoniły
impersonal wygoniono
conditional 1st wygoniłbym wygoniłabym wygonilibyśmy wygoniłybyśmy
2nd wygoniłbyś wygoniłabyś wygonilibyście wygoniłybyście
3rd wygoniłby wygoniłaby wygoniłoby wygoniliby wygoniłyby
impersonal wygoniono by
imperative 1st niech wygonię wygońmy
2nd wygoń wygońcie
3rd niech wygoni niech wygonią
passive adjectival participle wygoniony wygoniona wygonione wygonieni wygonione
anterior adverbial participle wygoniwszy
verbal noun wygonienie

Further reading
  • wygonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wygonić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.