wygryźć

Polish

Etymology

From wy- +‎ gryźć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvɨ.ɡrɨɕt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɨɡrɨɕt͡ɕ
  • Syllabification: wy‧gryźć

Verb

wygryźć pf (imperfective wygryzać)

  1. (transitive) to bite out, to gnaw out
  2. (transitive) to oust, to bump

Conjugation
Conjugation of wygryźć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wygryźć
future tense 1st wygryzę wygryziemy
2nd wygryziesz wygryziecie
3rd wygryzie wygryzą
impersonal wygryzie się
past tense 1st wygryzłem wygryzłam wygryźliśmy wygryzłyśmy
2nd wygryzłeś wygryzłaś wygryźliście wygryzłyście
3rd wygryzł wygryzła wygryzło wygryźli wygryzły
impersonal wygryziono
conditional 1st wygryzłbym wygryzłabym wygryźlibyśmy wygryzłybyśmy
2nd wygryzłbyś wygryzłabyś wygryźlibyście wygryzłybyście
3rd wygryzłby wygryzłaby wygryzłoby wygryźliby wygryzłyby
impersonal wygryziono by
imperative 1st niech wygryzę wygryźmy
2nd wygryź wygryźcie
3rd niech wygryzie niech wygryzą
passive adjectival participle wygryziony wygryziona wygryzione wygryzieni wygryzione
anterior adverbial participle wygryzłszy
verbal noun wygryzienie

Further reading
  • wygryźć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wygryźć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.