wykluczyć

Polish

Etymology

Calque of Russian исключить (isključitʹ).[1] By surface analysis, wy- +‎ kluczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈklu.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: wy‧klu‧czyć

Verb

wykluczyć pf (imperfective wykluczać)

  1. (transitive) to debar, to except, to exclude
    Synonym: wyłączyć
    Antonyms: uwzględnić, (obsolete) wkluczyć
  2. (transitive) to eliminate, to rule out
  3. (reflexive) to eliminate each other

Conjugation
Conjugation of wykluczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wykluczyć
future tense 1st wykluczę wykluczymy
2nd wykluczysz wykluczycie
3rd wykluczy wykluczą
impersonal wykluczy się
past tense 1st wykluczyłem wykluczyłam wykluczyliśmy wykluczyłyśmy
2nd wykluczyłeś wykluczyłaś wykluczyliście wykluczyłyście
3rd wykluczył wykluczyła wykluczyło wykluczyli wykluczyły
impersonal wykluczono
conditional 1st wykluczyłbym wykluczyłabym wykluczylibyśmy wykluczyłybyśmy
2nd wykluczyłbyś wykluczyłabyś wykluczylibyście wykluczyłybyście
3rd wykluczyłby wykluczyłaby wykluczyłoby wykluczyliby wykluczyłyby
impersonal wykluczono by
imperative 1st niech wykluczę wykluczmy
2nd wyklucz wykluczcie
3rd niech wykluczy niech wykluczą
passive adjectival participle wykluczony wykluczona wykluczone wykluczeni wykluczone
anterior adverbial participle wykluczywszy
verbal noun wykluczenie

References
  1. Boryś, Wiesław (2005), “wykluczyć”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN, page 718

Further reading
  • wykluczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wykluczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.