wykrzaczyć

Polish

Etymology

From wy- +‎ krzaczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈkʂa.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -at͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: wy‧krza‧czyć

Verb

wykrzaczyć pf (imperfective wykrzaczać)

  1. (transitive, computing) to crash (to cause to terminate extraordinarily)
    Synonym: zawiesić
  2. (reflexive, computing) to crash (to terminate extraordinarily)
    Synonym: zawiesić się

Conjugation
Conjugation of wykrzaczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wykrzaczyć
future tense 1st wykrzaczę wykrzaczymy
2nd wykrzaczysz wykrzaczycie
3rd wykrzaczy wykrzaczą
impersonal wykrzaczy się
past tense 1st wykrzaczyłem wykrzaczyłam wykrzaczyliśmy wykrzaczyłyśmy
2nd wykrzaczyłeś wykrzaczyłaś wykrzaczyliście wykrzaczyłyście
3rd wykrzaczył wykrzaczyła wykrzaczyło wykrzaczyli wykrzaczyły
impersonal wykrzaczono
conditional 1st wykrzaczyłbym wykrzaczyłabym wykrzaczylibyśmy wykrzaczyłybyśmy
2nd wykrzaczyłbyś wykrzaczyłabyś wykrzaczylibyście wykrzaczyłybyście
3rd wykrzaczyłby wykrzaczyłaby wykrzaczyłoby wykrzaczyliby wykrzaczyłyby
impersonal wykrzaczono by
imperative 1st niech wykrzaczę wykrzaczmy
2nd wykrzacz wykrzaczcie
3rd niech wykrzaczy niech wykrzaczą
passive adjectival participle wykrzaczony wykrzaczona wykrzaczone wykrzaczeni wykrzaczone
anterior adverbial participle wykrzaczywszy
verbal noun wykrzaczenie
adjective
noun

Further reading
  • wykrzaczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wykrzaczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.