wynikać

Polish

Etymology

From wy- + Proto-Slavic *nikati. By surface analysis, wyniknąć +‎ -ać.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈɲi.kat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ikat͡ɕ
  • Syllabification: wy‧ni‧kać

Verb

wynikać impf (perfective wyniknąć)

  1. (intransitive) to ensue, to result, to follow, to stem from [+ z (genitive) = from something]

Conjugation
Conjugation of wynikać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wynikać
present tense 1st wynikam wynikamy
2nd wynikasz wynikacie
3rd wynika wynikają
impersonal wynika się
past tense 1st wynikałem wynikałam wynikaliśmy wynikałyśmy
2nd wynikałeś wynikałaś wynikaliście wynikałyście
3rd wynikał wynikała wynikało wynikali wynikały
impersonal wynikano
future tense 1st będę wynikał,
będę wynikać
 będę wynikała,
będę wynikać
 będziemy wynikali,
będziemy wynikać
 będziemy wynikały,
będziemy wynikać
2nd będziesz wynikał,
będziesz wynikać
 będziesz wynikała,
będziesz wynikać
 będziecie wynikali,
będziecie wynikać
 będziecie wynikały,
będziecie wynikać
3rd będzie wynikał,
będzie wynikać
 będzie wynikała,
będzie wynikać
 będzie wynikało,
będzie wynikać
 będą wynikali,
będą wynikać
 będą wynikały,
będą wynikać
impersonal będzie wynikać się
conditional 1st wynikałbym wynikałabym wynikalibyśmy wynikałybyśmy
2nd wynikałbyś wynikałabyś wynikalibyście wynikałybyście
3rd wynikałby wynikałaby wynikałoby wynikaliby wynikałyby
impersonal wynikano by
imperative 1st niech wynikam wynikajmy
2nd wynikaj wynikajcie
3rd niech wynika niech wynikają
active adjectival participle wynikający wynikająca wynikające wynikający wynikające
contemporary adverbial participle wynikając
verbal noun wynikanie

Further reading
  • wynikać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wynikać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.