wyprosić

Polish

Etymology

From wy- +‎ prosić.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨpˈrɔ.ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɕit͡ɕ
  • Syllabification: wyp‧ro‧sić

Verb

wyprosić pf (imperfective wypraszać)

  1. (transitive) to implore for, to beg for something
  2. (transitive) to ask someone to leave, to show someone the door

Conjugation
Conjugation of wyprosić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wyprosić
future tense 1st wyproszę wyprosimy
2nd wyprosisz wyprosicie
3rd wyprosi wyproszą
impersonal wyprosi się
past tense 1st wyprosiłem wyprosiłam wyprosiliśmy wyprosiłyśmy
2nd wyprosiłeś wyprosiłaś wyprosiliście wyprosiłyście
3rd wyprosił wyprosiła wyprosiło wyprosili wyprosiły
impersonal wyproszono
conditional 1st wyprosiłbym wyprosiłabym wyprosilibyśmy wyprosiłybyśmy
2nd wyprosiłbyś wyprosiłabyś wyprosilibyście wyprosiłybyście
3rd wyprosiłby wyprosiłaby wyprosiłoby wyprosiliby wyprosiłyby
impersonal wyproszono by
imperative 1st niech wyproszę wyprośmy
2nd wyproś wyproście
3rd niech wyprosi niech wyproszą
passive adjectival participle wyproszony wyproszona wyproszone wyproszeni wyproszone
anterior adverbial participle wyprosiwszy
verbal noun wyproszenie

See also

Further reading
  • wyprosić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wyprosić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.