wyrzec

Polish

Etymology

From wy- +‎ rzec.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvɨ.ʐɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨʐɛt͡s
  • Syllabification: wy‧rzec

Verb

wyrzec pf (imperfective wyrzekać)

  1. (intransitive, obsolete) to complain, to repine
  2. (reflexive) to abjure, to relinquish, to renounce
    Synonyms: odżegnać się, zarzucić, zrzec się

Conjugation
Conjugation of wyrzec pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wyrzec
future tense 1st wyrzekę wyrzeczemy
2nd wyrzeczesz wyrzeczecie
3rd wyrzecze wyrzeką
impersonal wyrzecze się
past tense 1st wyrzekłem wyrzekłam wyrzekliśmy wyrzekłyśmy
2nd wyrzekłeś wyrzekłaś wyrzekliście wyrzekłyście
3rd wyrzekł wyrzekła wyrzekło wyrzekli wyrzekły
impersonal wyrzeczono
conditional 1st wyrzekłbym wyrzekłabym wyrzeklibyśmy wyrzekłybyśmy
2nd wyrzekłbyś wyrzekłabyś wyrzeklibyście wyrzekłybyście
3rd wyrzekłby wyrzekłaby wyrzekłoby wyrzekliby wyrzekłyby
impersonal wyrzeczono by
imperative 1st niech wyrzekę wyrzeczmy
2nd wyrzecz wyrzeczcie
3rd niech wyrzecze niech wyrzeką
passive adjectival participle wyrzeczony wyrzeczona wyrzeczone wyrzeczeni wyrzeczone
anterior adverbial participle wyrzekłszy
verbal noun wyrzeczenie

Derived terms
noun

Further reading
  • wyrzec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wyrzec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.