wzlecieć

Polish

Etymology

From wz- +‎ lecieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvzlɛ.t͡ɕɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛt͡ɕɛt͡ɕ
  • Syllabification: wzle‧cieć

Verb

wzlecieć pf (imperfective wzlatywać)

  1. (intransitive) to fly up, to lift off, to take flight

Conjugation
Conjugation of wzlecieć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wzlecieć
future tense 1st wzlecę wzlecimy
2nd wzlecisz wzlecicie
3rd wzleci wzlecą
impersonal wzleci się
past tense 1st wzleciałem wzleciałam wzlecieliśmy wzleciałyśmy
2nd wzleciałeś wzleciałaś wzlecieliście wzleciałyście
3rd wzleciał wzleciała wzleciało wzlecieli wzleciały
impersonal wzleciano
conditional 1st wzleciałbym wzleciałabym wzlecielibyśmy wzleciałybyśmy
2nd wzleciałbyś wzleciałabyś wzlecielibyście wzleciałybyście
3rd wzleciałby wzleciałaby wzleciałoby wzlecieliby wzleciałyby
impersonal wzleciano by
imperative 1st niech wzlecę wzlećmy
2nd wzleć wzlećcie
3rd niech wzleci niech wzlecą
anterior adverbial participle wzleciawszy
verbal noun wzlecenie

Derived terms
noun

Further reading
  • wzlecieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wzlecieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.