wznowić

Polish

Etymology

From wz- +‎ nowy +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvznɔ.vit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvit͡ɕ
  • Syllabification: wzno‧wić

Verb

wznowić pf (imperfective wznawiać)

  1. (transitive) to recommence, to reissue, to restart, to resume
  2. (reflexive) to be reissued

Conjugation
Conjugation of wznowić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wznowić
future tense 1st wznowię wznowimy
2nd wznowisz wznowicie
3rd wznowi wznowią
impersonal wznowi się
past tense 1st wznowiłem wznowiłam wznowiliśmy wznowiłyśmy
2nd wznowiłeś wznowiłaś wznowiliście wznowiłyście
3rd wznowił wznowiła wznowiło wznowili wznowiły
impersonal wznowiono
conditional 1st wznowiłbym wznowiłabym wznowilibyśmy wznowiłybyśmy
2nd wznowiłbyś wznowiłabyś wznowilibyście wznowiłybyście
3rd wznowiłby wznowiłaby wznowiłoby wznowiliby wznowiłyby
impersonal wznowiono by
imperative 1st niech wznowię wznówmy
2nd wznów wznówcie
3rd niech wznowi niech wznowią
passive adjectival participle wznowiony wznowiona wznowione wznowieni wznowione
anterior adverbial participle wznowiwszy
verbal noun wznowienie

Further reading
  • wznowić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wznowić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.