zadręczyć

Polish

Etymology

From za- +‎ dręczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /zaˈdrɛn.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɛnt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: za‧drę‧czyć

Verb

zadręczyć pf (imperfective zadręczać)

  1. (transitive) to harry (to bother; to trouble)
    Synonym: męczyć
  2. (transitive) to kill by torturing
  3. (reflexive) to eat one's heart out

Conjugation
Conjugation of zadręczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zadręczyć
future tense 1st zadręczę zadręczymy
2nd zadręczysz zadręczycie
3rd zadręczy zadręczą
impersonal zadręczy się
past tense 1st zadręczyłem zadręczyłam zadręczyliśmy zadręczyłyśmy
2nd zadręczyłeś zadręczyłaś zadręczyliście zadręczyłyście
3rd zadręczył zadręczyła zadręczyło zadręczyli zadręczyły
impersonal zadręczono
conditional 1st zadręczyłbym zadręczyłabym zadręczylibyśmy zadręczyłybyśmy
2nd zadręczyłbyś zadręczyłabyś zadręczylibyście zadręczyłybyście
3rd zadręczyłby zadręczyłaby zadręczyłoby zadręczyliby zadręczyłyby
impersonal zadręczono by
imperative 1st niech zadręczę zadręczmy
2nd zadręcz zadręczcie
3rd niech zadręczy niech zadręczą
passive adjectival participle zadręczony zadręczona zadręczone zadręczeni zadręczone
anterior adverbial participle zadręczywszy
verbal noun zadręczenie

Further reading
  • zadręczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zadręczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.