zafurkotać

Polish

Etymology

From za- +‎ furkotać.

Pronunciation
  • IPA(key): /za.furˈkɔ.tat͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔtat͡ɕ
  • Syllabification: za‧fur‧ko‧tać

Verb

zafurkotać pf (imperfective furkotać)

  1. (intransitive) to whirr (move or vibrate something with a buzzing sound)
  2. (intransitive) to whirr (make a sibilant buzzing or droning sound)
    Synonym: zafurczeć

Conjugation
Conjugation of zafurkotać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zafurkotać
future tense 1st zafurkoczę zafurkoczemy
2nd zafurkoczesz zafurkoczecie
3rd zafurkocze zafurkoczą
impersonal zafurkocze się
past tense 1st zafurkotałem zafurkotałam zafurkotaliśmy zafurkotałyśmy
2nd zafurkotałeś zafurkotałaś zafurkotaliście zafurkotałyście
3rd zafurkotał zafurkotała zafurkotało zafurkotali zafurkotały
impersonal zafurkotano
conditional 1st zafurkotałbym zafurkotałabym zafurkotalibyśmy zafurkotałybyśmy
2nd zafurkotałbyś zafurkotałabyś zafurkotalibyście zafurkotałybyście
3rd zafurkotałby zafurkotałaby zafurkotałoby zafurkotaliby zafurkotałyby
impersonal zafurkotano by
imperative 1st niech zafurkoczę zafurkoczmy
2nd zafurkocz zafurkoczcie
3rd niech zafurkocze niech zafurkoczą
anterior adverbial participle zafurkotawszy
verbal noun zafurkotanie
noun
verbs
  • furczeć
  • furkać

Further reading
  • zafurkotać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zafurkotać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.