zakłócić

Polish

Etymology

From za- +‎ kłócić.

Pronunciation
  • IPA(key): /zaˈkwu.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: za‧kłó‧cić

Verb

zakłócić pf (imperfective zakłócać)

  1. (transitive) to disrupt, to disturb, to impede, to perturb

Conjugation
Conjugation of zakłócić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zakłócić
future tense 1st zakłócę zakłócimy
2nd zakłócisz zakłócicie
3rd zakłóci zakłócą
impersonal zakłóci się
past tense 1st zakłóciłem zakłóciłam zakłóciliśmy zakłóciłyśmy
2nd zakłóciłeś zakłóciłaś zakłóciliście zakłóciłyście
3rd zakłócił zakłóciła zakłóciło zakłócili zakłóciły
impersonal zakłócono
conditional 1st zakłóciłbym zakłóciłabym zakłócilibyśmy zakłóciłybyśmy
2nd zakłóciłbyś zakłóciłabyś zakłócilibyście zakłóciłybyście
3rd zakłóciłby zakłóciłaby zakłóciłoby zakłóciliby zakłóciłyby
impersonal zakłócono by
imperative 1st niech zakłócę zakłóćmy
2nd zakłóć zakłóćcie
3rd niech zakłóci niech zakłócą
passive adjectival participle zakłócony zakłócona zakłócone zakłóceni zakłócone
anterior adverbial participle zakłóciwszy
verbal noun zakłócenie

Further reading
  • zakłócić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zakłócić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.