zakorzenić

Polish

Etymology

From za- +‎ korzeń +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /za.kɔˈʐɛ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɲit͡ɕ
  • Syllabification: za‧ko‧rze‧nić

Verb

zakorzenić pf (imperfective zakorzeniać)

  1. (transitive) to implant, to anchor (someone or something physically, or an opinion)
  2. (reflexive) to take root, to enroot (of a plant physically, a person to a place, or of a phenomenon)

Conjugation
Conjugation of zakorzenić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zakorzenić
future tense 1st zakorzenię zakorzenimy
2nd zakorzenisz zakorzenicie
3rd zakorzeni zakorzenią
impersonal zakorzeni się
past tense 1st zakorzeniłem zakorzeniłam zakorzeniliśmy zakorzeniłyśmy
2nd zakorzeniłeś zakorzeniłaś zakorzeniliście zakorzeniłyście
3rd zakorzenił zakorzeniła zakorzeniło zakorzenili zakorzeniły
impersonal zakorzeniono
conditional 1st zakorzeniłbym zakorzeniłabym zakorzenilibyśmy zakorzeniłybyśmy
2nd zakorzeniłbyś zakorzeniłabyś zakorzenilibyście zakorzeniłybyście
3rd zakorzeniłby zakorzeniłaby zakorzeniłoby zakorzeniliby zakorzeniłyby
impersonal zakorzeniono by
imperative 1st niech zakorzenię zakorzeńmy
2nd zakorzeń zakorzeńcie
3rd niech zakorzeni niech zakorzenią
passive adjectival participle zakorzeniony zakorzeniona zakorzenione zakorzenieni zakorzenione
anterior adverbial participle zakorzeniwszy
verbal noun zakorzenienie

Derived terms
adjective
  • zakorzeniony

Further reading
  • zakorzenić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zakorzenić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.