zaliczyć

Polish

Etymology

From za- +‎ liczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /zaˈli.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -it͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: za‧li‧czyć

Verb

zaliczyć pf (imperfective zaliczać)

  1. (transitive) to rank, to rate, to classify
  2. (transitive) to pass, to take (e.g. a test)
  3. (transitive, vulgar) to score (with), to pull, to tap
  4. (reflexive) to belong to a group

Conjugation
Conjugation of zaliczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zaliczyć
future tense 1st zaliczę zaliczymy
2nd zaliczysz zaliczycie
3rd zaliczy zaliczą
impersonal zaliczy się
past tense 1st zaliczyłem zaliczyłam zaliczyliśmy zaliczyłyśmy
2nd zaliczyłeś zaliczyłaś zaliczyliście zaliczyłyście
3rd zaliczył zaliczyła zaliczyło zaliczyli zaliczyły
impersonal zaliczono
conditional 1st zaliczyłbym zaliczyłabym zaliczylibyśmy zaliczyłybyśmy
2nd zaliczyłbyś zaliczyłabyś zaliczylibyście zaliczyłybyście
3rd zaliczyłby zaliczyłaby zaliczyłoby zaliczyliby zaliczyłyby
impersonal zaliczono by
imperative 1st niech zaliczę zaliczmy
2nd zalicz zaliczcie
3rd niech zaliczy niech zaliczą
passive adjectival participle zaliczony zaliczona zaliczone zaliczeni zaliczone
anterior adverbial participle zaliczywszy
verbal noun zaliczenie

Further reading
  • zaliczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zaliczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.