zamartwić

Polish

Etymology

From za- +‎ martwić.

Pronunciation
  • IPA(key): /zaˈmar.tfit͡ɕ/
  • Rhymes: -artfit͡ɕ
  • Syllabification: za‧mar‧twić

Verb

zamartwić pf (imperfective zamartwiać)

  1. (reflexive) to lose strength or get depressed by worrying about something constantly

Conjugation
Conjugation of zamartwić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zamartwić
future tense 1st zamartwię zamartwimy
2nd zamartwisz zamartwicie
3rd zamartwi zamartwią
impersonal zamartwi się
past tense 1st zamartwiłem zamartwiłam zamartwiliśmy zamartwiłyśmy
2nd zamartwiłeś zamartwiłaś zamartwiliście zamartwiłyście
3rd zamartwił zamartwiła zamartwiło zamartwili zamartwiły
impersonal zamartwiono
conditional 1st zamartwiłbym zamartwiłabym zamartwilibyśmy zamartwiłybyśmy
2nd zamartwiłbyś zamartwiłabyś zamartwilibyście zamartwiłybyście
3rd zamartwiłby zamartwiłaby zamartwiłoby zamartwiliby zamartwiłyby
impersonal zamartwiono by
imperative 1st niech zamartwię zamartwmy
2nd zamartw zamartwcie
3rd niech zamartwi niech zamartwią
anterior adverbial participle zamartwiwszy
verbal noun zamartwienie

Further reading
  • zamartwić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zamartwić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.