zaniepokoić

Polish

Etymology

From za- +‎ niepokoić.

Pronunciation
  • IPA(key): /za.ɲɛ.pɔˈkɔ.it͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔit͡ɕ
  • Syllabification: za‧nie‧po‧ko‧ić

Verb

zaniepokoić pf

  1. (transitive) to disturb, to trouble, to unsettle, to disquiet
  2. (reflexive) to be anxious, to be troubled, to be unsettled
    Synonyms: see Thesaurus:bać się

Conjugation
Conjugation of zaniepokoić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zaniepokoić
future tense 1st zaniepokoję zaniepokoimy
2nd zaniepokoisz zaniepokoicie
3rd zaniepokoi zaniepokoją
impersonal zaniepokoi się
past tense 1st zaniepokoiłem zaniepokoiłam zaniepokoiliśmy zaniepokoiłyśmy
2nd zaniepokoiłeś zaniepokoiłaś zaniepokoiliście zaniepokoiłyście
3rd zaniepokoił zaniepokoiła zaniepokoiło zaniepokoili zaniepokoiły
impersonal zaniepokojono
conditional 1st zaniepokoiłbym zaniepokoiłabym zaniepokoilibyśmy zaniepokoiłybyśmy
2nd zaniepokoiłbyś zaniepokoiłabyś zaniepokoilibyście zaniepokoiłybyście
3rd zaniepokoiłby zaniepokoiłaby zaniepokoiłoby zaniepokoiliby zaniepokoiłyby
impersonal zaniepokojono by
imperative 1st niech zaniepokoję zaniepokójmy
2nd zaniepokój zaniepokójcie
3rd niech zaniepokoi niech zaniepokoją
passive adjectival participle zaniepokojony zaniepokojona zaniepokojone zaniepokojeni zaniepokojone
anterior adverbial participle zaniepokoiwszy
verbal noun zaniepokojenie

Further reading
  • zaniepokoić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zaniepokoić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.