zapić

Polish

Etymology

From za- +‎ pić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈza.pit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -apit͡ɕ
  • Syllabification: za‧pić

Verb

zapić pf (imperfective zapijać)

  1. (transitive) to wash down, to chase (drink after eating)
  2. (transitive) to drink in order to forget, to drink away (e.g. pain), to drown one's sorrows
  3. (reflexive) to drink oneself to death

Conjugation
Conjugation of zapić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zapić
future tense 1st zapiję zapijemy
2nd zapijesz zapijecie
3rd zapije zapiją
impersonal zapije się
past tense 1st zapiłem zapiłam zapiliśmy zapiłyśmy
2nd zapiłeś zapiłaś zapiliście zapiłyście
3rd zapił zapiła zapiło zapili zapiły
impersonal zapito
conditional 1st zapiłbym zapiłabym zapilibyśmy zapiłybyśmy
2nd zapiłbyś zapiłabyś zapilibyście zapiłybyście
3rd zapiłby zapiłaby zapiłoby zapiliby zapiłyby
impersonal zapito by
imperative 1st niech zapiję zapijmy
2nd zapij zapijcie
3rd niech zapije niech zapiją
passive adjectival participle zapity zapita zapite zapici zapite
anterior adverbial participle zapiwszy
verbal noun zapicie

Further reading
  • zapić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zapić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.