zapiec

See also: Zapiec

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish zapiec, from Proto-Slavic *zapeťi. By surface analysis, za- +‎ piec.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈza.pjɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -apjɛt͡s
  • Syllabification: za‧piec

Verb

zapiec pf (imperfective zapiekać)

  1. (transitive, cooking) to brown by baking

Conjugation
Conjugation of zapiec pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zapiec
future tense 1st zapiekę zapieczemy
2nd zapieczesz zapieczecie
3rd zapiecze zapieką
impersonal zapiecze się
past tense 1st zapiekłem zapiekłam zapiekliśmy zapiekłyśmy
2nd zapiekłeś zapiekłaś zapiekliście zapiekłyście
3rd zapiekł zapiekła zapiekło zapiekli zapiekły
impersonal zapieczono
conditional 1st zapiekłbym zapiekłabym zapieklibyśmy zapiekłybyśmy
2nd zapiekłbyś zapiekłabyś zapieklibyście zapiekłybyście
3rd zapiekłby zapiekłaby zapiekłoby zapiekliby zapiekłyby
impersonal zapieczono by
imperative 1st niech zapiekę zapieczmy
2nd zapiecz zapieczcie
3rd niech zapiecze niech zapieką
passive adjectival participle zapieczony zapieczona zapieczone zapieczeni zapieczone
anterior adverbial participle zapiekłszy
verbal noun zapieczenie

Further reading
  • zapiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zapiec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.