zaprawić

Polish

From za- +‎ prawić.

zaprawić pf (imperfective zaprawiać)

(transitive) to spice up, to season, to lace
(transitive, masonry) to mortar, to render
(transitive) to accustom, to train [+ do (genitive)] or [+ na (accusative) = in something]
(transitive, colloquial) to hit, to thump
Synonyms: see Thesaurus:bić
(reflexive) to get accustomed, to train
(intransitive or reflexive, colloquial) to get soused, to get drunk
Synonyms: see Thesaurus:pić

Conjugation of zaprawić pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zaprawić
future tense	1^st	zaprawię			zaprawimy
	2^nd	zaprawisz			zaprawicie
	3^rd	zaprawi			zaprawią
	impersonal	zaprawi się
past tense	1^st	zaprawiłem	zaprawiłam		zaprawiliśmy	zaprawiłyśmy
	2^nd	zaprawiłeś	zaprawiłaś		zaprawiliście	zaprawiłyście
	3^rd	zaprawił	zaprawiła	zaprawiło	zaprawili	zaprawiły
	impersonal	zaprawiono
conditional	1^st	zaprawiłbym	zaprawiłabym		zaprawilibyśmy	zaprawiłybyśmy
	2^nd	zaprawiłbyś	zaprawiłabyś		zaprawilibyście	zaprawiłybyście
	3^rd	zaprawiłby	zaprawiłaby	zaprawiłoby	zaprawiliby	zaprawiłyby
	impersonal	zaprawiono by
imperative	1^st	niech zaprawię			zaprawmy
	2^nd	zapraw			zaprawcie
	3^rd	niech zaprawi			niech zaprawią
passive adjectival participle		zaprawiony	zaprawiona	zaprawione	zaprawieni	zaprawione
anterior adverbial participle		zaprawiwszy
verbal noun		zaprawienie

noun