zaprosić

Polish

Etymology

From za- +‎ prosić.

Pronunciation
  • IPA(key): /zapˈrɔ.ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɕit͡ɕ
  • Syllabification: zap‧ro‧sić

Verb

zaprosić pf (imperfective zapraszać)

  1. (transitive) to invite

Conjugation
Conjugation of zaprosić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zaprosić
future tense 1st zaproszę zaprosimy
2nd zaprosisz zaprosicie
3rd zaprosi zaproszą
impersonal zaprosi się
past tense 1st zaprosiłem zaprosiłam zaprosiliśmy zaprosiłyśmy
2nd zaprosiłeś zaprosiłaś zaprosiliście zaprosiłyście
3rd zaprosił zaprosiła zaprosiło zaprosili zaprosiły
impersonal zaproszono
conditional 1st zaprosiłbym zaprosiłabym zaprosilibyśmy zaprosiłybyśmy
2nd zaprosiłbyś zaprosiłabyś zaprosilibyście zaprosiłybyście
3rd zaprosiłby zaprosiłaby zaprosiłoby zaprosiliby zaprosiłyby
impersonal zaproszono by
imperative 1st niech zaproszę zaprośmy
2nd zaproś zaproście
3rd niech zaprosi niech zaproszą
passive adjectival participle zaproszony zaproszona zaproszone zaproszeni zaproszone
anterior adverbial participle zaprosiwszy
verbal noun zaproszenie

Further reading
  • zaprosić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zaprosić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.