zaręczyć

Polish

Etymology

From za- +‎ ręczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /zaˈrɛn.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛnt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: za‧rę‧czyć

Verb

zaręczyć pf (imperfective zaręczać)

  1. (transitive) to swear (to take an oath)
  2. (reflexive) to get engaged, to get betrothed

Conjugation
Conjugation of zaręczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zaręczyć
future tense 1st zaręczę zaręczymy
2nd zaręczysz zaręczycie
3rd zaręczy zaręczą
impersonal zaręczy się
past tense 1st zaręczyłem zaręczyłam zaręczyliśmy zaręczyłyśmy
2nd zaręczyłeś zaręczyłaś zaręczyliście zaręczyłyście
3rd zaręczył zaręczyła zaręczyło zaręczyli zaręczyły
impersonal zaręczono
conditional 1st zaręczyłbym zaręczyłabym zaręczylibyśmy zaręczyłybyśmy
2nd zaręczyłbyś zaręczyłabyś zaręczylibyście zaręczyłybyście
3rd zaręczyłby zaręczyłaby zaręczyłoby zaręczyliby zaręczyłyby
impersonal zaręczono by
imperative 1st niech zaręczę zaręczmy
2nd zaręcz zaręczcie
3rd niech zaręczy niech zaręczą
passive adjectival participle zaręczony zaręczona zaręczone zaręczeni zaręczone
anterior adverbial participle zaręczywszy
verbal noun zaręczenie

Further reading
  • zaręczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zaręczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.